Vandaag hebben we voor deze vakantie uitgeslapen, tot 8u maar liefst.

We kregen een heerlijk Full Irish Breakfast in the Muskerry Arms, daar kan je de dag wel mee beginnen.

Blarney Castle is wel 3 minuten lopen, we moeten de straat oversteken en we zijn er al.
Het is een beetje mistig maar we zien er al blauwe stukken tussendoor dus moet goedkomen.
Het Castle is eigenlijk een ruine, het bestaat maar uit 1 toren, kerkers en een grot helemaal onder de rotsen helemaal onder het kasteel.
Je kan alles bezoeken dus we begonnen in de grot en kerkers.
Dat was nogal bekrompen en laag bij de vloers dus we besloten het hogerop te zoeken.
Via een wenteltrap maatje sardienenblikje kan je alle verdiepingen bezoeken, keukens, slaapkamers, kapel, alle ruimtes die je in een normaal kasteel tegenkomt.
Helemaal bovenaan op het dak is er The Blarney Stone, een stuk steen wat in de muur van het kasteel gemetseld is.
Volgens de legende kan je, als je op je rug over de rand hangt en dus ondersteboven de steen kust, the gift of gabble krijgen. Dat betekent dat je nooit zonder woorden zal vallen in welke situatie dan ook.
Dat zou best wel eens handig kunnen zijn.
Het kan heel druk zijn bij deze steen maar we hebben een gunstige tijd uitgekozen want het viel nogal mee.

Ondertussen was het wat aan het zeveren, dus zijn we maar onder de bomen die op het landgoed staan gaan wandelen.
Er staat een prachtig huis verscholen tussen de bossen, Blarney House.
Helaas gesloten maar zelfs vanaf buitenaf een paleisje.
Er staan verders nog hele aparte bomen, allerlei planten en struiken en koeien op het landgoed.
De zever was overgegaan in overtuigende regen dus effe terug naar het hotel, autosleutels en paraplu gepakt en op naar Cobh.

Cobh heette eerder Queenstown en was het laatste stoppunt van de Titanic voor de noodlottige oversteek.
Hier gingen er 123 mensen en een berg post aan boord.
44 van hen overleefden de ramp, de berg post belandde in sorteercentrum diepzee.
De houten steiger van de White Star Line staat er nog steeds, weliswaar in trieste conditie maar dat past wel bij de historie die er overheen is gegaan.
In het oude gebouw van de White Star zit een Titanic museum maar dat hebben we maar niet gedaan, Belfast is niet te overtreffen.
Op zich is het wel een schattig stadje, met een grote kathedraal en allerlei gekleurde huizen aan de waterkant.

Verder was er niet zoveel bijzonders en we reden terug naar Cork, waar Eva graag bij de Primark wilde kijken naar iets wat ze in Belfast niet hadden.
Hier in Cork hadden ze het helemaal niet dus dat was snel klaar.
Nog wat rondgelopen en daarna richting The Muskerry Arms waar we tegen 18u aan het eten zaten.

Onze spulletjes zijn al gepakt, morgen willen we op tijd vertrekken om nog een waterval en zuiden van Dublin te spotten.

Welterusten!