Vanochtend was het vroeg dag, om half7 ging de wekker.
We zouden om half 8 bij het ontbijt zijn, er stond veel op het programma en we wilden er op tijd aan kunnen beginnen.
Het was nog heerlijk rustig in de ontbijtzaal en na een lekker ontbijtje gingen we op weg naar Connemara National Park, een 15km terugrijden.

Ook daar was het nog heerlijk rustig, een beetje kil en ochtendgrijs.
We hebben The Lower Diamond Hill Walk gelopen, een kilometertje of 3,7 over stijgend en dalend terrein.
Je hebt een weergaloos uitzicht over het park, de zee en omringend landschap.

Na onze ochtendwandeling gingen we verder zuidwaarts, richting the Cliffs of Moher.
Op zich qua kilometers is het niet zo ver allemaal maar je bent er gewoon langer mee bezig dan dat wij gewend zijn.
Snelweg is ver te zoeken in West-Ierland, dat is er gewoon niet dus begin er maar aan en je ziet wel hoe lang je er over doet.
Vooral weer veel mensen vandaag die gewoon de helft rijden dan dat je mag.50km op een 100 weg is normaal blijkbaar.
Gelukkig heeft de BMW ook een sportstand en dan brul je er zo voorbij.
De BMW zet een nette 1 op 18 weg en dat is dus allemaal op bergweggetjes zonder vaste snelheid enzo, niet verkeerd.

Ondanks de verkeersperikelen kwamen we toch veilig aan bij de Cliffs of Moher.
Hele dag al zonnetje, wij komen er aan en jahoor een dikke bui.
Eerst maar gaan eten en in de tussentijd klaarde het weer netjes op.

De Cliffs zijn een van de meest bezochte en gefotografeerde plaatsen in Ierland, 4 Cliffen op rij naast elkaar, heel erg mooi.
De verschillende lagen in de ondergrond kan je ook heel goed zien, allemaal andere soorten rots en steen.
Je kijkt effe 200meter naar beneden, naar de woeste golfslag van de Atlantische Oceaan.
Wit bruisend buldert het water tegen de kust aan, onophoudelijk.
Dit zijn niet zomaar golfjes van een bootje wat langs Perkpolder komt gevaren, dit zijn golven van misschien 4meter hoog.
Er in vallen is geen optie, je bent direct klaar als dat gebeurd.
De randen zijn wel instabiel door de contante werking van water en wind, uitkijken geblazen.
Onder andere in een Harry Potter film zijn deze Cliffs gebruikt.

Na een 2,5u waren we uitgekeken op het natuurgeweld en vertrokken we naar ons hotel van vanavond, The Muskerry Arms in Blarney, vlakbij Cork.
Je steekt dan dwars door Ierland naar de oostkust.
We passeerden Shannon Airport, een internationaal vliegvelddat eigenijk in de middle of niks ligt, dit vliegveld is een overblijfsel van de tijd dat vliegtuigen het niet op 1 tank van en naar de USA konden halen, dus bijtankten op Shannon.

Limerick lieten we, letterlijk en figuurlijk, links liggen.
Er is een tunnel gebouwd en dat scheelt nogal wat.
Niet te geloven, we zijn op een snelweg beland, de M18 richting Cork!
Helaas van korte duur, na 25km werd het weer een 2baans weg.

Eenmaal aangekomen in Blarney werden we heel hartelijk welkom geheten door alle personeel en ze brachten onze koffers naar boven.
Het is een Irish Pub met slaapgelegenheid en alles ziet er in orde uit.
Morgen verblijven we in Cork, dus niet te vroeg op, niet te ver rijden en lekker op het gemakje.